Monday, August 14, 2006

माँ तुझे सलाम..

स्वातंत्र्यदिनाच्या पूर्वसंध्येवर आपल्या स्वातंत्र्याचा थोडा उपभोग घेत बहुतांश मराठी असलेल्या या ब्लॉगवर थोडे राष्ट्रभाषेत लिहितो.

और अब ज्यादा कुछ ना कहते हुए इस स्वतंत्रतादिन के अवसर पर अपनी तरफसे कुछ शब्दपुष्प अर्पण करता हूँ।


इस मिट्टीसे जन्म हुआ, हम इसकी संतान है।
भारतमाता नाम है तेरा, तुझपे जान कुर्बान है।।धृ।।

खून से सिंची मिट्टी अपनी,
प्यार जहाँ को देती है।
खिलखिलाती है ये नदिया,
जीवन बहकर लाती हैं।

इरादे सबसे उँचे रखना,
हिमालय हमसे कहता है।
चरणों को माँ के छूना,
यह दर्या हमें सिखाता है।

पर्बत, नदिया या फिर दर्या, सब अपनीही शान है।
भारतमाता नाम है तेरा, तुझपे जान कुर्बान है।।१।।

मंदिर-मस्जिद क्यों बाँटे,
क्यों दिल के भी बटवारे हुए?
हरा-केसरी साथ रहे सब,
प्रगति का ही चक्र चले।

खून शहिदों का है दिखाता,
सच्चाई की सफेदी भी।
सलाम तिरंगे को करती है,
हरियाली आझादी भी।

शान तिरंगे की है रखनी, यह अपना ईमान है।
भारतमाता नाम है तेरा, तुझपे जान कुर्बान है।।२।।

अबसे नया इतिहास बनाए,
भारत की कहानी में।
दुनिया को जन्नत दिखलाए,
हिंदोस्ताँ की जवानी में।

प्रेम, अहिंसा दिखलाए हम,
शांति-ज्ञान प्रसार करे,
दुश्मन को भी सिखाए हम,
मानवतासे विचार करे।

तुझको दुनिया सलाम करे, तूही मेरा अरमान है।
भारतमाता नाम है तेरा, तुझपे जान कुर्बान है।।३।।

।। वन्दे मातरम् ।।

..राहुल.

सागरी-सांज

या कवितेत, गीत म्हटलं अधिक योग्य वाटेल, ...तर या गीतात सर्वाधिक योगदान कुणाचं असेल तर ते म्हणजे 'सागर विहार ' या माझ्या नेहमीच्या 'सी शोर' चे. नाहीतर एरवी मी कुणाला 'सखी' म्हणावं इतकं मला कुणी आवडणं आणि मुळात मी कुणाला सागरी किनाऱ्यावर भेटण्याइतपत आवडणं म्हणजे पाहिले नसतानाही मागच्या किंवा पुढच्या एखाद्या जन्मावर विश्वास ठेवण्यासारखं. तेव्हा या माझ्या अंधश्रद्धांना दूर ठेवून फक्त हे गीत तेवढे एन्जॉय करा. मी कॉलेजात दवडलेल्या काही क्षणांचे हे फळ. आणि हो तुम्हालाही वेळ वायाच घालवायचा असेल तर एखादी टिप्पणी वा कमेंट काय म्हणतात.. तेपण मारून टाका.


साद देती सखे गं या सागरी लहरी
येशील सांजवेळी या सागरी किनारी ।।धृ।।

येती किती तरी गं या सागरा उभारे
केस कुरवाळताना उठती किती शहारे
बोल छपवू नको गं ओठांच्या तिजोरी ।।
......येशील सांजवेळी

क्षितिजावरी अभाळ धरेवरी झुकले
प्रेम या सागराचे किनारी धडकले
भेटीस साक्ष देईल चांदणे रुपेरी ।।
......येशील सांजवेळी

रेंगाळला इथे गं हा रेशमी समीर
जात्या क्षणासवे होतोय जीव अधीर
आहे तुझ्याचसाठी हा श्वासही अखेरी ।।
......येशील सांजवेळी

..राहुल.

Thursday, August 10, 2006

प्रकाशधारा

जेमतेम ४ वर्षांपूर्वी सुचलेली ही कविता. कदाचित तेव्हा मी इंजिनिअरिंगच्या पहिल्या-दुसऱ्या वर्षात असेल.

प्रकाशधारा


चला वर्षवू प्रकाशधारा, तिमिरांच्या जगती।
चला फैलवू स्नेहसुगंधा, दुरितांच्या जगती।।

याच दलदलीतुनी उगवतील
पंकज ज्ञानाचे
याच गलबलीतुनी झेपवतिल
पक्षी स्वातंत्र्याचे

समतल, उज्वल, उदात्त धेय्य तव
पर्वतही झुकती ।।१।।
चला वर्षवू...

कोटि-कोटि कर किरणांसम तव
अवगत प्रज्ञाने
उजळुनी टाकी सुवर्णापरी
उजाड उद्याने

आकांक्षेने आज उद्याची
इतिहासे घडती ।।२।।
चला वर्षवू...

आज जागवू धम्मसविता
विश्वबंधुतेने
आज जोडुया मने मनांशी
मातीच्या धाग्याने

अवखळ वाटा मार्ग सोडिती
मानवा पुढती ।।३।।
चला वर्षवू...

..राहुल.